Jagveld

Suid-Afrikaanse gehore wag al baie lank vir ’n aksieprent in Afrikaans. Ons is oorlaai met (en oormoeg van) romantiese komedie rolprente, so dis ’n welkome verandering om ’n ander genre vir ’n slag in Afrikaans op die grootskerm te sien. En wie beter as die bobaas misdaad- en riller-storieverteller, Deon Meyer, om die leisels as skrywer te neem? Jagveld spog met ’n skitterende rolverdeling en polsende aksie in ware Quentin Tarantino-styl wat die kyker uitdaag.

Jagveld se hoofkarakter is ’n vrou wat gatskop. In ’n wêreld waar mans meestal as die brawe helde uitgebeeld word, is dit ’n heerlike verandering om ’n heldin op die grootskerm te sien. Emma le Roux (Leandie du Randt Bosch), lyk op die oog af kuis en saggeaard. Maar hierdie laerskooljuffrou se ware kleure kom te voorskyn wanneer sy in ’n lewensbedreigende situasie geplaas word. Op pad na haar familieplaas in die Groot Karoo na ’n liefdesteleurstelling, kruis sy paaie met ’n dwelmsmokkel bende, wat nie skroom om te moor en aan die verkeerde kant van die gereg te baljaar nie. Emma word hulle teiken, maar die prentjie verander baie vinnig as sy besluit om húlle die prooi te maak.
 
Jagveld pols met ’n energie wat baie lanklaas in Afrikaanse prente te bespeur was. Deon Meyer se kenmerkende spanningsvolle elemente wat vir sy beroemdheid as skrywer gesorg het, word uitstekend verplaas na die draaiboek. Anders as met sy vorige flieks Die Laaste Tango en Die Ballade van Robbie de Wee, wat baie van sy bewonderdaars teleurgestel het, het Meyer werklik met Jagveld op sy niche as skrywer gefokus en dit wys. Hy is nou maar eenmaal ’n meester van die spanning/riller genre en weet net hoe om die kyker op die punte van hulle stoele te hou en tot op die laaste oomblik te laat raai hoe die rolprent sal eindig. En moenie dink hy skroom om die Afrikaanse taal in sy volle, realistiese glorie te vertoon nie. ’n Paar ou tannies sal verseker die bendelede se monde met seep wil uitwas! Realistiese taalgebruik is wat ’n goeie draaiboekskrywer van ’n uitsonderlike een onderskei. Die aksie skroom ook nie van hierdie realiteit af weg nie. Maak jou reg vir skop, skiet en d*nner!

Meyer se briljante teks kry lewe deur die uitmuntende kamerawerk. Daar is ’n paar filmskote (veral die nabyskote wat met soveel aanleg en presisie vasgevang is) wat internasionale aksieprente ore aansit en hoendervel by die gehoor skep. Die meesleurende musiek- en klank-effekte is nog ’n afdeling waarin Jagveld met vleuende vaandels slaag. Die musiek gee op baie plekke die gevoel van ’n tipiese “Werstern” rolprent weer en komplementeer die aksie op die skerm uitstekend. Daar is ook slim te werk gegaan met die fliek se tempo. Op tye het ek begin wonder of die rolprent nie te stadig beweeg nie, maar dan word ’n mens baie vinnig op jou plek gesit met ’n drafpas sekwens wat jou weer na jou asem laat snak. Die stil periodes van die jaagtog gee die kyker dus ’n blaaskans voor die volgende adrenalienpompende toneel.